Doodgaan. Een pittig onderwerp, waar we het niet graag over hebben en dat is nu juist het probleem. Deze zomer heb ik definitief afscheid genomen van mijn vader en heb ik in mijn directe omgeving gezien hoe een definitief afscheid kan worden beleefd. En eens te meer realiseer ik mij wat het kan betekenen in je leven als een dierbare sterft. En vooral hoe belangrijk het is om te beseffen wat dat ‘definitieve’ betekent. Afscheid nemen doen we de hele tijd: “Dag schat, tot vanavond”. Of: “Fijne vakantie allemaal!” en vaak gehoord: “Tot ziens en we houden contact!”, alsof dat contact er opeens niet meer zou kunnen zijn. En ja, dat is mogelijk. We hebben deze zomer gezien hoe er meer dan 200 mensen omkwamen met een gecrasht vliegtuig, van wie verreweg de meesten ook : “Fijne vakantie.” hadden gehoord toen ze vertrokken. De achterblijvers bleven zitten met onbeschrijfelijke gevoelens van verlies en verdriet, omdat het zo vreselijk ‘onaf’ was. En het besef dat dit blijkbaar een afscheid voor altijd was geweest is dan onverteerbaar. Maar moet je dan altijd voorbereid zijn op het feit dat iemand opeens kan sterven?

Continue reading →

BLOG MY WISH : het leiderschap van Van Gaal
Deze blog staat – hoe kan het anders- in het teken van HET TEAM.

Het Nederlandse voetbalteam heeft het volgens mij fantastisch gedaan. Want zelfs iemand die niet van voetballen houdt maar wel iets meekrijgt van het WK, ontkomt niet aan een mate van bewondering voor hoe dit Nederlands Team opereerde tijdens de afgelopen periode. Dit geldt zeker voor ondergetekende, absoluut geen voetbalfanaat, maar gefascineerd door de samenwerking, de teamgeest en het leiderschap van Van Gaal. En stiekem meegenietend van het mooie spel, uiteraard. En ja, verliezen is mogelijk helaas, ook al zet je alles op alles.
Er wordt veel gesproken over Van Gaal en zelf volgde ik de commentaren op de voet, want die zeiden veel over de factoren die leiden tot resultaat. Interessant is ook zijn verhaal tijdens de college tour van 2010, waarin je een blik in de keuken krijgt. Want los van het winnaarsgeluk tot en met de kwartfinale vielen de keuzes die Van Gaal maakte op.

Continue reading →

Voor dit begrip zijn vele synoniemen te vinden, die slaan op de letterlijke of de figuurlijke betekenis ervan. Enkele voorbeelden: standpunt, dieptewerking, gezichtshoek, invalshoek, kans, mogelijkheid, vergezicht, verschiet, vooruitzicht.

Mij gaat het om het andere gezichtspunt met als mogelijk gevolg: kansen, mogelijkheden en vooruitzichten.

Een voorbeeld van een ander gezichtspunt: Gesneden worden op een drukke snelweg is nooit prettig, vandaar dat ik mijzelf altijd voorhoud dat degene in kwestie mij waarschijnlijk niet gezien heeft of een goede reden heeft om dit te doen (“ze moet zich vast haasten om de kinderen van de crèche te halen”; “zijn schoonmoeder ligt  zeker op sterven”) . Dat scheelt een hoop ergernis. Daarmee is het bepalen van het perspectief blijkbaar ook iets dat ik zelf in de hand heb. Het bepalen van je perspectief in een bepaalde situatie is kennelijk een bewuste keuze. Misschien dat ook akelige situaties zoals ontslagen worden, vakanties die niet doorgaan, partners die uit je leven verdwijnen hiermee gemakkelijker te verdragen zijn?

Continue reading →

“Nergens is zoveel over geschreven als over verandering. Bij het googelen van dit woord zie ik niet minder dan een slordige 3.530.000 hits, terwijl na het googelen van  “stilstand”, er slechts 436.000 hits verschijnen, slechts één op de 8. En niet de meest inspirerende bovendien. Geen wonder: zonder verandering geen leven, geen groei, geen ontwikkeling. Het enige wat we zeker weten is dat alles voortdurend verandert. Waarom hebben er dan zoveel mensen moeite mee?”

Zo begint de tekst van mijn Nieuwsbrief, die ook in het teken van verandering is geschreven. Als ik de “Big Five” mag geloven zijn er grofweg twee manieren om met veranderingen om te gaan: je staat er open voor, of je doet dat niet. Dit gegeven is volgens de Big Five (ontwikkeld door Bateson: basis- persoonlijkheidskenmerken) bij ieder individu al dan niet in meerdere mate aanwezig. En inderdaad, als je bij een reorganisatie goed luistert en om je heen kijkt, kan je de reacties grofweg onderbrengen in: primair kansen zien of primair belemmeringen zien. Logisch dus om te veronderstellen dat professionele veranderaars meer baat hebben bij diegenen die de verandering toejuichen en minder blij zijn met de weerstand ertegen. De vraag rijst: is dit wel terecht? Wellicht maakt het de verandering gemakkelijker als er voornamelijk geluisterd wordt naar de medestanders. Mijn opvatting is, dat wanneer de tegenstanders serieus genomen worden, zij kunnen veranderen in krachtige medestanders, misschien wel krachtiger dan degenen die van het begin af al vóór waren. Waarom?

Continue reading →

De Myers Briggs Type Indicator (MBTI) is onlangs als nieuw instrument toegevoegd aan het aanbod van My Wish.

De Myers-Briggs Type Indicator® (MBTI®) is wereldwijd erkend als een zeer krachtig en gebruiksvriendelijk instrument voor persoonlijke ontwikkeling en meer zelfinzicht. De MBTI beschrijft op een positieve en constructieve manier verschillen tussen mensen en is hiermee een van de meest populaire persoonlijkheidsinstrumenten ter wereld.

Het instrument wordt toegepast bij:  persoonlijke ontwikkeling en coaching, teambuilding en -ontwikkeling en management- en leiderschapsontwikkeling.

Na het invullen van een vragenlijst wordt in een persoonlijk gesprek uw profiel met u doorgenomen aan de hand van vier dimensies, elk met twee kanten. Deze  kanten laten uw peroonlijke voorkeuren zien en zijn beschreven aan de hand van een letter.  Na afloop van het feedbackgesprek, dat volgt op het invullen van de vragenlijst heeft u een persoonsprofiel op grond van deze vier letters, die daarmee uw type aangeven.

Het invullen van de vragenlijst en het voeren van het gesprek vormen samen het proces waarmee de bepaling van uw persoonsprofiel voor u veel inzicht biedt in uw dagelijks leven en de keuzen die u maakt.

Continue reading →

Een dieper besef van geven en ontvangen heeft te maken met zelfacceptatie.

Als je niet beseft dat je iets te geven hebt, kan je ook niet ontvangen dat anderen daar blij mee kunnen zijn. Bijvoorbeeld wanneer je altijd je vrienden laat praten en niet snel je eigen visie of probleem op tafel legt. Daarmee creëer je een afstand die je waarschijnlijk totaal niet bedoelde. Je intentie was misschien om geen aandacht vragen voor jouw ding (er niemand mee lastig vallen heet dat dan) en alleen aandacht geven aan die ander. Bescheidenheid? Of twijfel?

Maar werkt het wel zo? Als je eens wel je eigen vraag te berde brengt geef je veel meer dan je denkt. Je geeft vertrouwen, openheid en het gesprek gaat stromen en er is contact. Zelfacceptatie betekent ook dat je jezelf serieus neemt. Bijvoorbeeld door grenzen te stellen en niet te zonder meer te doen wat een ander van je wil. Daarmee geef je veel meer dan er maar in mee te gaan en er onderhuids de pest in te hebben. Je geeft duidelijkheid. En daar is lef voor nodig. Dat geven ook nee zeggen kan betekenen gaat er bij veel mensen maar moeilijk in. En natuurlijk: om een nee te krijgen en te beseffen dat het een vorm van geven is nog veel minder!

Continue reading →

Het leven is geven en nemen zegt men. Het klinkt alsof je als je geeft, ook mag nemen.

Veel mensen geven liever dan ze ontvangen en beseffen niet dat ze door te ontvangen ook geven. Sommigen geven met als doel om te ontvangen, dat heet dan nemen. Het is daarmee geven noch ontvangen. Dan zijn er ook, die niet beseffen dat ze geven. Of niet beseffen dat ze ontvangen waardoor ze geven.

Hoe kan het dat geven en ontvangen zo onlosmakelijk aan elkaar verbonden en zelfs twee kanten van dezelfde medaille zijn?

Stel: je geeft een compliment:‘Lieverd, wat zie je er weer geweldig uit vandaag!’Reageert de lieverd met: ‘Nou nou, overdrijf  niet zo’, dan is dat toch een beetje jammer. Reageert zij daarentegen met: ‘Dat had ik net even nodig, dank je wel!’ Dan voelt het al een stuk beter.

Continue reading →

Competenties worden als het goed is direct gekoppeld aan ontwikkeling. En niet zoals sommigen lijken te denken aan bekritiseren en eventueel ontslag. Dat begrip is nog lang niet altijd doorgedrongen tot managers en medewerkers. Het voor de volle 100% voldoen aan de vereiste competenties op het gewenste niveau zou moeten leiden to de volgende stap in plaats van ‘slechts’ een tevreden manager.  Uitgedaagd worden en blijven is waardoor medewerkers groeien en nog beter gaan presteren. Want geldt dat niet ook voor de manager zelf? Precies. Stilstand is achteruitgang.

Het competentietool , hoewel  in vele bestanden aanwezig en vol trots uitgereikt aan de nieuwe manager op diens eerste werkdag (per slot heeft het  bedrijf er vele duizenden euro’s in geïnvesteerd)  is vaak mager en niet gekoppeld aan een handelswijze. Managers weten vaak niet hoe het te hanteren en effectief in te zetten en zien allerlei begrippen aan zich voorbijflitsen, zonder te weten wat al die kreten betekenen. Want

wat is nu eigenlijk initiatief? Of samenwerking? De interpretaties lopen vaak ver uiteen. Laat staan dat men weet of medewerkers op die competenties te ontwikkelen zijn en zo ja hoe. Want managers moeten managen en hebben lang niet altijd tijd om stil te staan bij de ontwikkelingsvraag. En dat is jammer, want op die manier gaat veel geld en positieve energie verloren.

Continue reading →

Met het woord “verlangen” heb ik een haat – liefde verhouding. Waarom? Ik vind het een soft woord, een woord voor watjes. Verlangen vind ik vaag. Want wat moet je ermee en wat heb je eraan? Het roept ook een soort vèr verdriet op. Iets waar ik niet aan wil toegeven. Het heeft te maken met hoop en verwachting. Hoop ligt misschien nog verder weg dan verlangen, verwachting ligt dan weer dichterbij. Dichterbij wat? Bij het vermoedelijke verwezenlijken van dat verlangen, bij het moment waarop je denkt: heb ik het nu bereikt? Is dit het? En misschien gaat het ook wel om de angst datgene wat ik wil daadwerkelijk gerealiseerd te hebben. Want stel je voor: je verlangen wordt waar. Wat je wilt heb je. Misschien levert dat wel een soort onbeschrijfelijk geluk op waarvan ik niet weet of ik het wel aan kan. Een soort van : “Help, ik ben gelukkig!” ? Wat kan iets verlangen dan paradoxaal zijn. Liever in het verlangen blijven hangen dan genieten van wat er is, is dat zo?

Continue reading →