Doodgaan. Een pittig onderwerp, waar we het niet graag over hebben en dat is nu juist het probleem. Deze zomer heb ik definitief afscheid genomen van mijn vader en heb ik in mijn directe omgeving gezien hoe een definitief afscheid kan worden beleefd. En eens te meer realiseer ik mij wat het kan betekenen in je leven als een dierbare sterft. En vooral hoe belangrijk het is om te beseffen wat dat ‘definitieve’ betekent. Afscheid nemen doen we de hele tijd: “Dag schat, tot vanavond”. Of: “Fijne vakantie allemaal!” en vaak gehoord: “Tot ziens en we houden contact!”, alsof dat contact er opeens niet meer zou kunnen zijn. En ja, dat is mogelijk. We hebben deze zomer gezien hoe er meer dan 200 mensen omkwamen met een gecrasht vliegtuig, van wie verreweg de meesten ook : “Fijne vakantie.” hadden gehoord toen ze vertrokken. De achterblijvers bleven zitten met onbeschrijfelijke gevoelens van verlies en verdriet, omdat het zo vreselijk ‘onaf’ was. En het besef dat dit blijkbaar een afscheid voor altijd was geweest is dan onverteerbaar. Maar moet je dan altijd voorbereid zijn op het feit dat iemand opeens kan sterven?